VOETBAL BIJ DE PAPOEA'S

Sneller dan de beschaving — zoo lezen wij in „De Dondergod", (Soerabaya) — verovert het bruine leder de wereld. Aldus een medewerker van de „Ind. Crt.", deel uitmakende van een colonne, welke naar Nieuw-Guinea is getrokken. Op zekeren dag, zoo gaat genoemde heer door, merkten we, dat er iets bijzonders gaande was in het anders zoo stille Nabire. Ter eere van de gasten zou er namelijk een voetbalwedstrijd worden gespeeld tusschen de mannen van onze colonne en Papoea's uit Nabire. 

Eddy Polo, zoo genoemd, omdat hij het filmtoestel bediende van de Australasian Filmcoy, scheen van deze beweging de ziel te zijn. Hij bleek een beroemd doelverdediger te wezen in de meer uit middelpuntige  regionen van het Soerabaiasch voetbalspel. Wij zagen zijn magere beenen in een paar putties, waaronder de bloote voeten parmantig stapten; hij had hier of daar een trui opgescharreld en leek inderdaad op een voetballer. Gunstig stak hij in elk geval af bij Mattheus, den doelverdediger van de recipieerende club, die alleen een Pruisischen infanteriekoppel droeg, benevens een oud kaintje, tot de hoogte van een schaamlap opgetrokken.

De boeboerlap, alias dokter van het ziekenhuisje ter plaatse, diende als scheidsrechter. Later zou blijken, dat hij wel op een fluitje blies, maar meer effect bereikte met zijn eindje rottan wanneer de zenuwen den spelers de baas werden.

Tegen vieren naderde ons de boeboerlap bescheiden. Na eenige plichtplegingen noodigde hij ons plechtig uit, den wedstrijd te komen bijwonen. Alle dragers van de colonne, een honderd man, en veel koelies, hadden zich zwijgend rondom het veld geschaard. De dames toonden minder belangstelling, hoewel de coquette dochters van het hoofd van het eiland Moor zich dicht bij het net opstelden. 

Onze mannen waren lieden van beschaving. Daar had je den gespierden Menadoneeschen korporaal. Als hij den bal had, kende zijn energie geen grenzen. Hij attakeerde zijn tegenstanders, alsof het een volksmenigte was, welke uiteen gedreven moest worden. De laborant van den dokter, een teer man, met de voorzichtige allures van een, die zijn leven doorbrengt met het prepareeren van muskietenlarven, contrasteerde sterk met dezen man des gezags en van het zwaard.

Eddy spande de kroon. Inderdaad was hij de doelverdediger van Groot-Soerabaia. Wanneer het spel zich verplaatste naar des vijands doel, ging hij smakelijk lachend zitten en stak een strootje op, om, wanneer er een bal in zijn buurt kwam, in wilde actie te explodeeren. Hij werd levendig toegejuicht en was sterk favoriet.

Johannes, Mattheus en Lucas, drie fanatieke Christen-papoea's, ruig van cascado, maakten het hem echter lastig genoeg. In hun ijver liepen zij Adam zoo hard tegen het lijf, dat des boeboerlaps kunst te kort schoot en de korporaal ziekenverpleger van ons troepje er bij te pas moest komen om hem den adem te hergeven. We hebben het helaas afgelegd te Nabire. Volgens den korporaal werd de nederlaag geweten aan het cascado der Nabireesche papoea's, waardoor de onzen epidermisch contact trachten te mijden. In ieder geval was het een sportieve avond, welke besloten werd met een dansje in het zand. 

Sumber : De Corinthian, 4 Oktober 1929